Η κατάθλιψη είναι η κύρια αιτία αναπηρίας παγκοσμίως με υψηλή νοσηρότητα και θνησιμότητα¹, είπε ο καθηγητής Siegfried Kasper από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βιέννης στην Αυστρία. Επομένως, η έναρξη της θεραπείας είναι εξαιρετικής σπουδαιότητας, αλλά ποιας θεραπείας;

Οι προσδοκίες των ασθενών για τη θεραπεία τους ποικίλουν

Η σύνδεση των συμπτωμάτων με τη λειτουργικότητα

Ο καθηγητής Dan Stein από το Πανεπιστήμιο του Cape Town στη Ν. Αφρική, υπογράμμισε την ετερογένεια της κατάθλιψης. Ο κάθε ασθενής έχει τον δικό του μοναδικό συνδυασμό συμπτωμάτων,² οδηγώντας σε διαφορετικά αποτελέσματα στην προσωπική, κοινωνική και εργασιακή λειτουργικότητα. Επομένως, οι προσδοκίες των ασθενών από τη θεραπεία τους διαφέρουν και άρα οι θεραπευτικές ανάγκες θα πρέπει να προσαρμόζονται για τον κάθε ασθενή, είπε ο καθηγητής.

Ο κάθε ασθενής έχει μοναδική εμπειρία με την κατάθλιψη

Ο καθηγητής Sidney Kennedy από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο στον Καναδά, περιέγραψε πώς ποικίλα συμπτώματα επηρεάζουν τη λειτουργικότητα των ασθενών :

• Συνολικά, η θλίψη, τα προβλήματα συγκέντρωσης, η κόπωση και η απώλεια ενδιαφέροντος επηρεάζουν περισσότερο τη ψυχοκοινωνική λειτουργικότητα³
• Πάνω από το 91% των ασθενών παρουσιάζουν χαμηλή ενεργητικότητα, η οποία αποτελεί τον ισχυρότερο προγνωστικό παράγοντα για λιγότερο αποδοτική εργασία και περιορισμένη κοινωνική λειτουργικότητα, σε σχέση με τα άλλα συμπτώματα της κατάθλιψης. Η βελτίωση της ενεργητικότητας σχετίζεται ισχυρότερα με τη βελτίωση στην εργασιακή απόδοση⁴
• Η βελτίωση της κινητοποίησης προϊδεάζει για ταχύτερη βελτίωση και έχει την καλύτερη προβλεπτική αξία όσον αφορά την απάντηση στη θεραπεία⁵

Θεραπευτικοί Στόχοι

Οι πιο σημαντικοί στόχοι είναι η θετική ψυχική υγεία και η επιστροφή του ατόμου στον εαυτό του και τη ζωή του, όπως ήταν πριν νοσήσει

Οι ασθενείς και οι ιατροί χρειάζεται να έχουν τους ίδιους θεραπευτικούς στόχους, είπε ο καθηγητής Kasper, το οποίο επιτυγχάνεται καλύτερα λαμβάνοντας τις αποφάσεις από κοινού.

Για αυτόν τον λόγο, υποστηρίζεται μια προσέγγιση που τοποθετεί τον ασθενή στο κέντρο των αποφάσεων και η οποία χρησιμοποιεί μια κλίμακα αξιολόγησης  για τον προσδιορισμό και την παρακολούθηση της προόδου σε σχέση με τους θεραπευτικούς στόχους που ο ασθενής θεωρεί ουσιαστικούς για τη ζωή του.⁶

Ο καθηγητής Kasper σημείωσε ότι για την πλειοψηφία των ασθενών που έχουν θέσει τέτοιους στόχους, οι στόχοι αυτοί περιλαμβάνουν :

• Σωματική υγεία
• Γνωσιακή λειτουργικότητα
• Κοινωνικές πτυχές της ζωής⁷ 

Οι πιο σημαντικοί στόχοι είναι η θετική ψυχική υγεία (π.χ. αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση) και η επιστροφή του ατόμου στον εαυτό του και τη ζωή του, όπως ήταν πριν τη νόσο⁸, είπε.

Επιπροσθέτως, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι, η προτίμηση μιας συγκεκριμένης θεραπείας από τον ασθενή αποτελεί ισχυρό παράγοντα που επηρεάζει την θετική απάντηση στη θεραπεία.⁹

Ποιο αντικαταθλιπτικό;

Τα αντικαταθλιπτικά διαφέρουν στην αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια  

Όλα τα αντικαταθλιπτικά σκευάσματα είναι πιο αποτελεσματικά από το εικονικό σκεύασμα στη θεραπεία της κατάθλιψης, αλλά υπάρχουν διαφορές μεταξύ αντικαταθλιπτικών, όσον αφορά την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια μέσα από συγκριτικές μελέτες¹⁰ , είπε ο καθηγητής Stein.

Αυτά ήταν τα ευρήματα της συστηματικής ανασκόπησης και της μετα-ανάλυσης από την ομάδα των Cipriani και συν., η οποία δημοσιεύθηκε στο «The Lancet» το 2018.

Οι Cipriani και συν. κατέληξαν, ότι τα αποτελέσματά τους θα πρέπει να υποστηρίζουν πρακτικές βασισμένες σε στοιχεία και να χρησιμοποιούνται από ασθενείς, ιατρούς, εμπλεκόμενους στη συγγραφή κατευθυντήριων οδηγιών και υπευθύνους πολιτικών υγείας, στη λήψη των αποφάσεών τους όσον αφορά τη χρήση των διαφορετικών αντικαταθλιπτικών σκευασμάτων.¹⁰

Support for this satellite symposium at WCP 2021 was provided by Servier